پیشینه و تاریخچه مراکز بهداشت و درمان در کشور ترکیه

شاید شما از کسانی باشید که نسبت به مسائل مربوط به سیستم بهداشت و درمان کشوری که میخواهید به آن مهاجرت بکنید، حساس باشید. اگر آن کشور ترکیه است پس بد نیست که این مقاله را بخوانید تا با سیستم بهداشت و درمان ترکیه بیشتر آشنا بشوید. با توران پارس همراه باشید:
هنگام مهاجرت یا حتی بازدید از یک کشور جدید، مسئله بهداشت و مراقبت های سلامتی درست در راس نگرانی های مردم قرار دارد. آیا این مسئله استاندارد خوبی خواهد بود؟ چگونه می توانم به آن دسترسی پیدا کنیم؟ هزینه آن چقدر می باشد؟ آیا پزشک-پرستار و دیگر کارکنان به زبان من صحبت می کنند؟ این مقاله به شما کمک می کند پاسخ سوالات خود را بدهید، اما آگاه باشید در هر کشوری از یک مکان به مکان دیگر یک تنوع گسترده در کیفیت خدمات بهداشتی وجود دارد: یعنی بین مناطق ثروتمند و فقیر و بین مناطق شهری و روستایی مراقبت های بهداشتی در ترکیه ترکیبی از خدمات بهداشت عمومی و خصوصی می باشد. از سال (۲۰۱۶) ۲۷.۹۵۴ موسسه های پزشکی در ترکیه وجود دارد. در سال (۲۰۱۷) برای هر ۱۰۰۰ نفر ۱.۷ پزشک (در ایالات متحده ۲.۵۴ ، در انگلیس ۲.۸، در فرانسه: ۳.۳۷، در آلمان ۴.۱۷) وجود دارد و در سال (۲۰۱۵) ۲.۷ تخت بیمارستانی برای هر ۱۰۰۰ نفر وجود دارد (انگلیس۲.۷، ایالات متحده ۲.۹، فرانسه ۶.۲، آلمان ۸.۲).
سیستم بهداشت و درمان ترکیه طبق سیستم بیمه بهداشت جهانی (Genel sagik sigortasi) می باشد. طبق این سیستم تمام افراد مقیم ثبت شده در موسسه تامین اجتماعی (SGK) می توانند بدون هیچ مشکلی در بیمارستان های طرف قرارداد با تامین اجتماعی خدمات پزشکی دریافت کنند. اتباع خارجی که به طور قانونی در ترکیه مشغول کار هستند (و در سیستم تامین اجتماعی ثبت شدند) یا یک همسر ترک دارند مجاز به دریافت خدمات تامین اجتماعی در ترکیه می باشند بقیه مجاز نیستند. بیشتر اتباع خارجی با پروانه اقامت و کسانی که بطور دائم در ترکیه زندگی می کنند و یا کسانی که هیچ بیمه خصوصی ندارند، باید ماهانه به صندوق تامین اجتماعی ترکیه هزینه بیمه پرداخت کنند (اجباری). برای بیشتر اتباع خارجی، با پرداخت هزینه ماهانه خدمات بهداشتی نامحدود به ارزش حدود ۷۵۰ لیر ارائه می شود. همسر شما و فرزند زیر ۱۸ سال شما مشمول این خدمات می باشند. سیستم دولت بیشترین جنبه های مراقبت پزشکی را پوشش می دهد که شامل مراقبت های دندان پزشکی می باشد. امکانات عمومی شامل یک شبکه از بیمارستان های دولتی، کلینیک های خصوصی و مراکز بهداشتی می باشند که طرف قرارداد با سازمان تامین اجتماعی می باشند.

با این حال در مقایسه با تسهیلات موجود در بخش خصوصی، بیمارستان های دولتی همچنان از کمبود بودجه رنج می برند و منجر به کمبود شدید پرسنل پزشکی و همچنین تجهیزات قدیمی و ضعیف شده است. با اینکه پزشکان در بخش عمومی به خوبی آموزش دیده اند گزینه های درمانی به دلیل کمبود داروهای لازم محدود می شوند. بسیاری از پزشکان به انگلیسی صحبت نمی کنند و مهاجران معمولا نمی توانند ترکی صحبت کنند و به همراه خود مترجم شخصی می آورند. همانند بسیاری از بیمارستانهای دولتی در سراسر جهان بیمارستان های دولتی ترکیه لیست های انتظار طولانی ارائه می دهند و شلوغ می باشند.

مراکز بهداشت و درمان در کشور ترکیه

مراکز بهداشت و درمان در کشور ترکیه چگونه اند؟در سال ۲۰۰۳ ، دولت ترکیه با تشویق و هدایت وزارت بهداشت برنامه تحول سلامت (HTP) را با همکاری بانک جهانی و سازمان بهداشت جهانی (WHO) اجرا کرد. HTP با هدف فراهم آوردن پوشش جهانی بهداشت و محافظت از ریسک مالی و افزایش رضایت بیمار و ارائه دهنده از طریق بهبود دسترسی به مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا بود. مرحله اول HTP در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ به منظور تقویت HRH و سیستم های اطلاعاتی و ایجاد ظرفیت سازمان های بیمه درمانی و سازماندهی مجدد و ارائه خدمات درمانی طراحی شده است.
در سال ۲۰۰۴ ، ترکیه الگوی بهداشت خانواده را به عنوان یک اصلاح اساسی HTP برای رفع مشکلات و همچنین مراقبت های بهداشتی معرفی کرد. این عمل از سال ۲۰۰۵-۲۰۰۸ به ۳۳ استان و تا سال ۲۰۱۰ در سطح کشور اجرا شد.
مراکز بهداشت
مراكز بهداشت خانواده (FHC) و مراكز بهداشت جامعه (CHC) را به عنوان ستون مراقبت هاي پزشکی قرار داد و مقرر كرد كه تمام مراقبت هاي اوليه تحت پوشش بيمه دولتي در FHC (8.9) ارائه شود. FHC با سرپرستی یک پزشک خانواده و یک کمک دستیار مراقبت های بهداشتی کمکی ، خدمات پیشگیرانه ، تشخیصی ، حاد ، مزمن ، توانبخشی و مشاوره (با ارائه هدفمند مراقبت از منزل) ارائه می دهد. آنها همچنین مراقبت را با امکانات سطح بالاتر هماهنگ می کنند.
هر پزشک خانواده از ۱۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰۰ بیمار ثبت نام شده در حوضه جغرافیایی FHC خود مراقبت می کند ، و بیماران این گزینه را دارند که هر ۶ ماه پزشک خانواده خود را تغییر دهند. این روند پیشرفت جغرافیایی با گزینه تغییر داوطلبانه به منظور ترویج روابط بیمار و پزشک و تسهیل مداوم مراقبت طراحی شده است. در همین زمان ، زیرساختهای FHC به روزرسانی و گسترش یافت و ۶۲۵۰ FHC جدید تا سال ۲۰۱۱ تأسیس شدند. همچنین کادر جدیدی از ارائه دهندگان به نام هماهنگ کننده های میدانی برای ارزیابی خدمات ، شناسایی و حل چالش ها ، و با عنوان ارتباط با ذینفعان مربوطه در وزارت بهداشت با FHC همکاری می کنند.

پیشینه تاریخی

در سالهای اول جمهوری (پس از سال ۱۹۲۳) ، این کشور فاقد ساختاری منسجم برای ارائه خدمات درمانی و برای آموزش پرسنل بود. سالهای بعد گسترش سریع خدمات درمانی را به همراه داشت. برنامه های بسیار برای کنترل مالاریا ، سل و سایر بیماری های عفونی ، و برنامه های آموزشی برای آموزش پرسنل بهداشتی که تعداد آنها از سال به طور پیوسته افزایش یافته است ریخته شد.
در سال ۱۹۴۵ ، سازمان بیمه اجتماعی (SSK) برای تأمین مزایای سلامتی ، ناتوانی و بازنشستگی تأسیس شد. از آن زمان تاکنون شبکه خود را از مراکز بهداشتی و درمانی ، عمدتاً بیمارستان ها ، توسعه داده است. پیشرفت های اساسی در ارائه خدمات درمانی در دهه ۱۹۶۰ با “قانون اساسی بهداشت” در سال ۱۹۶۱ یا “اساسنامه اجتماعی سازی خدمات درمانی” صورت گرفت. هدف اصلی قانون اساسی بهداشت ۱۹۶۱ اجتماعی کردن خدمات درمانی بود.

ساختار و مدیریت سازمانی

ساختار سازمانی خدمات بهداشتی قانونی در ترکیه به طور عمده توسط وزارت بهداشت ، سازمان بیمه اجتماعی (SSK) ، دانشگاه ها ، وزارت دفاع و پزشکان خصوصی ، دندانپزشکان و داروسازان ارائه می شود. سایر بیمارستانهای دولتی و خصوصی نیز خدمات ارائه می دهند ، اما ظرفیت کل آنها پایین است.
برنامه ریزی ، تنظیم و مدیریت
مجلس وسیله نهایی قانونگذاری است و بخش مراقبت های بهداشتی را تنظیم می کند. دو نهاد اصلی که وظیفه برنامه ریزی خدمات درمانی را بر عهده دارند سازمان برنامه ریزی دولت (SPO) و وزارت بهداشت است. نقش SPO تعیین سیاست های کلان است. وزارت بهداشت به نوبه خود برنامه های عملیاتی را در رابطه با ارائه خدمات درمانی ارائه می دهد.
وزارت بهداشت همچنین مسئول اجرای سیاست های تعریف شده است. در هر استان یک اداره بهداشت استان وجود دارد که از نظر اداری به عهده استاندار استان است و از نظر فنی نیز مسئول وزارت بهداشت است

Impact

اصلاحات انجام شده تحت HTP بر پایه مبانی PHC ترکیه برای تقویت چندین عنصر سیستم PHC ساخته شده است. در نتیجه تجدید آموزش پزشکان خانواده و ساختارهای تشویقی ، ترکیه با موفقیت ۱۱۱۰۰۰ ارائه دهنده خدمات بهداشتی را به نیروی کار اضافه کرد (از جمله افزایش ۲۰ درصدی پزشکان خانواده) ، که این امر به کاهش نابرابری های اجتماعی اقتصادی و جغرافیایی در دسترسی به مراقبت های اولیه کمک کرده است.
اگرچه برخی از مناطق روستایی جدا شده ممکن است تحت این پوشش قرار نگیرند اما در اواخر دهه ۲۰۰۰ ، ترکیه به پوشش بیمه درمانی تقریبا جهانی رسیده بود.

راه پیشرفت

مسیر موفقیت در HTP برای تأمین نیازهای مردم در حال تغییر به PHC ادامه دارد. تغییر اپیدمیولوژیک در دو دهه گذشته منجر به افزایش بار بیماریهای غیر واگیر (NCDs) شده است ، و الزام بهداشت خانواده را برای شناسایی خطر ، کاهش و درمان جامع بیماری ها می باشد.
پروژه تقویت و پشتیبانی سیستم سلامت و همچنین با استفاده از بودجه بانک جهانی (۲۰۱۵ – در حال حاضر) در حال حل این مسئله است. هدف آن بهبود پیشگیری اولیه و ثانویه از NCD های منتخب ، مطابق با تأکید بر برنامه راهبردی وزارت بهداشت در زمینه تشخیص زودرس و مدیریت بیماری مزمن از طریق مراقبت های اولیه است.

سیستم خصوصی

سیستم بهداشت و درمان ترکیه به صورت خصوصی اغلب لیست های انتظار کوتاه تر و خدمات با کیفیت تر از سیستم دولتی ارائه می دهند. کیفیت بیمارستان های خصوصی ترکیه متنوع می باشند. استانبول و آنکارا دارای امکانات خصوصی جدیدتر با تجهیزات مدرن هستند اما هنوز هم تمام خدمات پزشکی را رائه نمی دهند. همچنین در شهرهای دیگر، به ویژه شهرهای ثروتمند شهرهایی که یک انجمن فعال خارجی دارند، بیمارستان ها استاندارهای بالاتری برای مراقبت از بیماران ارائه می دهند. از افراد محلی بخواهید به شما کمک کنند و بیمارستان هایی که در محل زندگی شما قراردارند را معرفی بکنند. در واقع بیمارستان های تخصصی محلی، زیرساخت های مراقب بهداشتی خصوصی با کیفیت بالا، دسترسی آسان و مکان مناسب باعث شده ترکیه به یک مقصد گردشگری سلامت تبدیل بشود.
ترکیه یک مرکز سلامت برای مردم اروپای شرقی، بالتیک و خاورمیانه محسوب می شود. کشورهای همسایه مانند سوریه، ایران و آذربایجان از خدمات پزشکی اورژانسی ترکیه استفاده می کنند. تعداد افرادی که از اروپای غربی برای عمل های جراحی زیبایی و دندانپزشکی (ارزان تر) به ترکیه می آیند رو به افزایش می باشد. هیچ شکی نیست که وقتی چنین درمان هایی برای اتباع خارجی بدون مالیات بر ارزش افزوده می باشد تعداد مراجعه کنندگان هم زیاد بشود. بیمه های سلامت بطور گسترده ای قابل دسترس می باشند. اتباع خارجی در ترکیه بیشتر ترجیح می دهند به دلیل کیفیت بالاتر درمان از خدمات درمانی خصوصی استفاده کنند تا خدمات دولتی. خدمات خصوصی همچنین از نظر بین المللی شناخته تر می باشند و پزشکان به انگلیسی صحبت می کنند و در بخش خود استانداردهای بالایی دارند. بسیاری از کارفرمایان کارگران خود را تحت پوشش خدمات بیمه سلامت خصوصی قرار می دهند. بازار بیمه سلامت خصوصی بخوبی داغ می باشد. اما زمانی که مسن تر بشوید این خدمات گران تر خواهند بود. بسیاری از مقیمان که پوشش بیمه خصوصی را پرداخت می کنند همچنین از سیستم بیمه دولتی هم استفاده می کنند تا دسترسی به کیفیت بهتر خدمات سلامت موجود را برای خودشان تضمین کنند و هرنوع هزینه اضافی که بیمه دولتی پرداخت نمی کند را از بیمه خصوصی در یافت می کنند.
درحالی که هزینه درمان خیلی پایین تر از آمریکا یا انگلیس می باشد، بیمار مهاجر بدون مزیت بیمه سلامت هنوز هم باید هزینه های زیادی برای امکانات خصوصی متحمل بشود مخصوصا اگر بیماری لاعلاجی داشته باشد. باز هم می گویم کارت سلامت اتحادیه اروپا که خدمات درمانی رایگان به کشورهای اروپایی می دهد در ترکیه معتبر نمی باشد. بیشتر بانک ها و شرکت های بیمه حقوق بازنشستگی و بسته بیمه سلامت ارائه می دهند. شرکت های بیمه یک لیست از بیمارستان ها و پزشکان طرف قرارداد ارائه می دهند. حداکثر سنی که یک شخص می تواند برای بیمه سلامت خصوصی اقدام کند تا سن ۶۵ سالگی می باشد. بجز گزینه های بیمه سلامت موجود در ترکیه، بسیاری از اتباع خارجی هنوز از بیمه سلامت کشور قبلی خود استفاده می کنند .

اقدامات مقدماتی

برای ورود به ترکیه هیچ واکسن خاصی لازم نمی باشد، اگرچه آنهایی که از مناطق آلوده به تب زرد می آیند باید گواهی عدم تب زرد ادائه بدهند. همچنین توصیه می شود واکسن هاری تزریق کنید، مخصوصا اگر از مناطق روستایی می آیید. ترکیه یکی از کشورهای اروپایی می باشد که میزان هاری در آن خیلی بالاتر می باشد. این بخش به این منظور گفته می شود و اگر شما به قصد اقامت به ترکیه می آیید یا اینکه فقط به قصد تعطیلات واقعا کاربردی می باشد. اما، اگر شما قصد بازدید از ترکیه را دارید گفتن موارد زیر ضرروی می باشد مخصوصا اگر یک بیماری خاص داشته باشید.
• دکتر خود را ملاقات کنید. یک نسخه از پرونده پزشکی خود دریافت کنید و داشته باشید.
• از دکتر خود بخواهید یک لیست کامل از تمام نسخه های شما تهیه کندو نام دارویی آنها را به درستی بنویسند و تنها نام تجاری آنها را ننویسند. اگر دکتر شما این کار را نکرد، مثل خیلی از کشورها، دکترهای خصوصی هستند که این کار را انجام خواهند داد
• قبل از اینکه به ترکیه بروید تمام نسخه های خود را تهیه کنید. برای حداقل دو ماه (بهتر این است برای سه یا شش ماه).
• بیمه سلامت خود را بر اساس اینکه آیا به عنوان توریست به ترکیه سفر می کنید یا به طور دائم مرتب کنید. برای اطلاعات بیشتر به بخش بیمه سلامت مراجعه کنید.

به محض ورود به ترکیه:

در یک مطب محلی ثبت نام کنید. این کار را قبل اینکه به آن نیاز داشته باشید همین امروز انجام بدهید! اگر شما دکترهای زیادی می توانید انتخاب کنید موارد زیر را مد نظر بگیرید:
• از دیگر اتباع خارجی سوال کنید و توصیه های آنها را حتما گوش کنید. نیازهای شما با نیازهای افراد بومی متفاوت می باشد، مخصوصا مهارت های زبانی کارکنان را درنظر بگیرید.
• کسی را انتخاب کنید که با تسلط به زبان شما صحبت می کند. مثلا هنگامی که شما درد قفسه سینه اصلا دنبال کتاب لغت نباشید!
• سعی کنید شخصی را پیدا کنید که مشکلات پزشکی شبیه به شما داشته باشد.
هنگام ثبت نام برای یک دکتر، لازم است که جزئیات کامل در مورد خود و سوابق دارویی تان توضیح بدهید. همچنین ممکن است دکتر از شما دو عکس در اندازه گذرنامه بخواهد. بدون شک دکتر شما اولین کسی می باشد که در راس سیستم مراقبت های بهداشتی قراردارد. اگر احساس می کنید که به یک متخصص نیاز دارید مستقیما به یکی از آنها مراجعه کنید. اما بدی این کار این است که اگر بعد از مراجعه به متخصص تشخیص دادند که احتیاج به درمان خاصی ندارید باید هزینه ویزیت را پرداخت کنید. اگر شما به پزشک خود مراجعه کنید نیاز به پرداخت هزینه نخواهید بود. اگر وضعیت پزشکی شناخته شده ای دارید و بدون اینکه نقش دکتر خود را نادیده بگیرید می توانید به متخصصان محلی دیگری مراجعه کنید تا درمان شما بهتر پیش برود. بار دیگر تکرار می کنم که مهارت زبانی در زمان تصمیم گیری درمورد دکتر خیلی مهم می باشد. اگر شما یک دکتر محلی با مهارت های زبانی لازم پیدا نکردید به خدمات ترجمه قابل دسترس متوسل بشوید. بسیاری از بیمارستان ها و پزشکان یک لیست از مترجمان پیشنهادی دارند. اگر بیماری در حال پیشرفتی دارید حتما باید مترجمی پیدا کنید که واقعا حرفه ای باشد.

اورژانس ها

در مواقع اورژانسی، شما می توانید با آمبولانس تماس بگیرید (۱۱۲ را شماره گیری کنید). راننده آمبولانس وضعیت شما را بررسی می کند و در بیشتر موارد، شما را به نزدیک ترین بیمارستان خصوصی یا دولتی می برد. در برخی جاها پاسخگویی به آمبولانس کند می باشد. به این فکر کنید که سریع تاکسی بگیرید تا اینکه منتظر بمانید. اگر می خواهید شما را به بیمارستان خصوصی ببرند آنها این کار را انجام می دهند اما هزینه بیمارستان و سفرتان را خواهند گرفت. در مورد توریست ها (همه اتباع خارجی) ممکن است که آنها وسوسه شوند و مستقیما شما را به بیمارستانهای خصوصی منتقل کنند زیرا آنها فرض خواهند کرد که مشمول بیمه سلامت دولتی نیستید. اگر میخواهید به بیمارستان دولتی منتقل شوید حتما بگویید. هنگامی که شما به بیمارستان منتقل شدید از شما در مورد جزئیات بیمه سلامت با کمک هزینه بیمه سلامت دولتی سوال خواهد شد اگر نتوانید فورا مدرک معتبر از پوشش بیمه ای خود تهیه کنید تا زمانی که بیمه دولتی خود را بیاوردید درمان و خدمات خصوصی ارائه خواهند داد. بیمارستان حق درمورد کارت اعتباری یا دفترچه حساب مهردار سوال کنند. در بیشتر مواقع چنین اتفاقی نمی افتد. بسیاری از پزشکان برای پرونده های خاص و فوری خدمات اورژانسی ارائه می دهند. پزشک شما در مورد جزئیات این خدمات به شما توضیح خواهند داد. شاید نیاز نباشد به بیمارستان بروید. این کار آسان تر و ارزان تر می باشد. برای ترک ها خیلی عادی می باشد که برای موارد غیر اورژانسی به داروخانه خودشان مراجعه کنند. داروخانه ها اغلب خیلی زودتر مشکل را بررسی می کنند تا یک بیمارستان دولتی و حتی ارزان تر از پزشک خصوصی می باشند. داروخانه ها می توانند با یک خط مورب سبز شناسایی بشوند که اغلب چشمک می زنند: خیلی واضح و پررنگ

درمان توسط دکتر شما

معمولا اولین چیزی که شما انجام خواهید داد نوبت دهی تلفنی می باشد. چند پزشک نیز وجود دارد که بصورت آنلاین نوبت دهی انجام می دهند. به طور معمول شما ظرف مدت سه روز قرار ملاقات با پزشک را دریافت می کنید؛ یا اگر وضعیت شما اضطراری بود همان روز می توانید با دکتر ملاقات کنید. اگر زیر نظر بیمه سلامت دولتی باشید نیازی نیست برای ملاقات دکتر هزینه ای پرداخت کنید در غیر این صورت شما (یا شرکت بیمه شما) هزینه ویزیت را پرداخت خواهد کرد.
معمولا هزينه ها حدود ۲۵۰ لیر هستند. همه هزینه ها در زمان ویزیت پرداخت می شوند و تمام مطب ها مجهز به کارت اعتباری می باشند. اگر دکتر فکر می کند که شما به دارو نیاز دارید آنها را نسخه می کند.

مدرک مشمولیت درمان رایگان

هر بار که از سیستم مراقبت های بهداشتی استفاده می کنید، از شما دفترچه مشمولیت بیمه دولتی یا بیمه سلامت می خواهند بنابراین بهتر است همیشه آنها را به همراه داشته باشید. مدرک بیمه سلامت به چند شکل می باشند که بستگی به بیمه گر شما دارد. اگر از بیمه سلامت خصوصی استفاده می کنید، دکتر معمولا به شرکت بیمه شما تمتس می گیرد و رضایت آنها را جلب می کنند تا درمان پیشنهادی انجام بشود. اگر نتوانید بیمه دولتی یا دفترچه مشمولیت بیمه تهیه کنید تمام درمان ها بصورت خصوصی می باشند و هزینه در برخواهند داشت. اگر بعد از درمان بیمه را تهیه کنید بعد از تایید حسابداری میتوانید هزینه را پس بگیرید و درمان رایگان بشود. پرداختی بیمار می تواند با دفترچه حساب یا کارت اعتباری مهردار انجام بشود. معمولا ۲۵۰-۵۰۰ لیر می باشد. همیشه این هزینه گرفته نمی شود.

درمان در بیمارستانهای ترکیه چگونه است؟

طبق دستور پزشک که بیمار در بیمارستان بستری می شود بیمار یا رایگان یا با بیمه و یا بصورت خصوصی پرداخت درمان خواهد شد. لطفا توجه کنید که به دلیل اینکه کارمندان و درمان در بیمارستان ها و کلینیک های ترکیه همگی عالی هستند، سیستمی که به مردم خدمات رسانی می کنند نیز متفاوت می باشد. شما ممکن است تعداد زیادی از بستگان در اطراف تختخواب بیماران دیگر مشاهده کنیدکه به پرستار کمک می کنند و به بیماران خود غذا می دهند، لباس های تمیز برای آنها تهیه می کنند. این بخش طبیعی سیستم ترکیه می باشد. درنتیجه، سطح کارمندی در بیمارستان ها و سطح مراقبت پرسنل ها خیلی پایین تر از کشورهای دیگر می باشد.
باید سعی کنید خودتان همه کارها را انجام بدهید. اگر شما در ترکیه زندگی می کنید و فرزندان شما در آلمان یا چین هستند خیلی سخت می باشد. خوشبختانه، شرکت های داخلی زیادی هستند که برای اتباع خارجی بصورت داوطلبانه نیروی کمکی می فرستند تا هنگامی که آنها در بیمارستان تنها هستند به آنها کمک کنند. همچنین خدمات داوطلبانه خیلی عالی می باشد و باعث می شود دوستان زیادی پیدا کنید. حتما بپرسید اگر چنین خدماتی وجود داشت. مشکل دیگری که ممکن است با آن رو برو شوید زبان است. حتی اگر کمی ترکی را آموخته اید، بعید است که شما دایره واژگانی قوی داشته باشید یا با تسلط و بدون خطا با پزشکان با پرستاران صحبت کنید. واضح است که این یک مشکل محسوب می شود. تا چند سال پیش این یک مشکل بزرگ بود. امروزه اگر شما انگلیسی، روسی، آلمانی یا چینی صحبت می کنید و در یک شهر بزرگ و یا محلی که زیاد خارجی به آنجا می آید زندگی می کنید، حداقل یک نفر وجود دارد که بتواند به زبان شما صحبت کند و آموزش دیده باشد تا با ترجمه به شما کمک کند. برای این منظور انجمن های مهاجران از قبل امکانات ترجمه را فراهم کرده اند.

شرایط پزشکی دراز مدت

اگر کسی احتیاج به شرایط درمانی دراز مدت دارد مانند بیماری های قبلی و دیابت بهتر است که پزشک تصمیم بگیرد که به متخصص نیاز است یا خیر. این بررسی نیز هزینه در بردارد.

دریافت دارو

بعضی از داروهای اساسی، مسکن خفیف درد، داروهای سرفه، آنتی هیستامین ها و غیره می توانند بدون نسخه تجویز شوند. آنها را می توان در هر داروخانه یا سوپرمارکت ها خریداری کرد. داروهای دیگر تنها در داروخانه موجود می باشد. سوپرمارکت های بزرگ داروخانه های خودشان را دارند. اگر بیمه سلامت دولتی دارید هزینه تمام داروها توسط بیمه پرداخت می شوند در غیر اینصورت باید هزینه داروها را کاملا پرداخت کنید.

درمان جایگزین

از زمان اصلاحات پزشکی در سال ۲۰۱۴ تا اکنون، در ترکیه به طور قانونی ۱۴ درمان جایگزین انجام می شود: طب سوزنی (تحریک نقاط سطح پوست با سوزن های نازک)، زنبور درمانی (استفاده از فراورده زنبور عسل برای درمان)،فیتو تراپی (درمان براساس گیاه خواری سنتی)، هیپنوتیزم، زالو، هومیوپاتی، فن ماساژ (ماساژ درمانی عضلات ,ستون فقرات و اسکلت که تحت تاثیر سیستم اعصاب هستند)، بادکش و حجامت، حشره درمانی (قراردادن حشرہ تمیز و ضدعفونی شده بر روی پوست)، مزوتراپی (تزریق داروهای خاص به پوست)، پرولتراپی (تزریق محلول های محرک به یک لکه برای تحریک سلول ها)، استئوپاتی (درمان های غیرجراحی عضله و سیستم اسکلت)، اوزون درمانی (اوزن و ترکیبات اکسیژن به بدن و بازتاب شناسی)،ماساژ درمانی از طریق فشار برروی مناطقی که بازتاب قراردارد). فقط پزشکان ویژه و دندانپزشکان می توانند این درمان ها را انجام دهند. امروزه در ترکیه تنها تعداد کمی پزشک مخصوص درمان جایگزین هستند. اکثر بیمه نامه ها درمان های جایگزین را تحت پوشش بیمه قرارنمی دهند.

بازگشت به کشور خود به قصد درمان

بطور عمده بخاطر مشکلات زبانی و سختی های درمان، بسیاری از اتباع خارجی مقیم در ترکیه انتخاب می کنند برای درمان های جدی اما غیر اورژانسی به وطن خود برگردند. توجه کنید که اگر به عنوان یک شخص مقیم در ترکیه درحال زندگی هستید، نمی توانید از خدمات بیمه ای دولتی وطن خودتان استفاده کنید. اگر بیمه سلامت دارید باید مطمئن بشوید که دروطن تان خدمات درمانی به شما تعلق می گیرد یا خیر. بسیاری از بیمه نامه ها این پوشش بیمه ای را ندارند.